A ja sobie tylko roboty dowalam x.X

Tu zamieścimy ogólny zarys i opis ras występujących. Spis wolnych i zajętych znajdziecie tu: KLIK

Lisie Demony
To jeden z najrzadszych i najsilniejszych zwierzęcych demonów. Posiadł władzę nad ogniem jak i odporność na ten żywioł. Lisie demony mają od jednego do dziewięciu ogonów które symbolizują jego siłę, a skoro już lis o trzech ogonach wywołuje niemałe zamieszanie, to co z dziewięcioma? Lisy przyjmując postać człowieka, mają zwykle rude, czarne bądź białe włosy o które chorobliwie dbają. Czemu? Bo to tak naprawdę ich futro, a każdy chce być ładny, prawda?

Inkuby i Sukuby
Inkub i jego żeński odpowiednik, Sukub, to demony pasji i pożądania, rasowi uwodziciele. Mają to do siebie, że zawsze ludzie lepią się do nich jak mrówki do cukru. Potrafią rzucać potężne uroki i bawić się zarówno ludźmi jak i nie-ludźmi niczym lalkami. Tylko osoby o naprawdę silnej woli się im opierają, choć są i gatunki z wrodzoną odpornością na nie.

Dridery
Były niegdyś Drowami, mrocznymi elfami, jednak pogrążone w nienawiści, mroku i magii pajęczej królowej Lolth, stały się takie jak ona. Od pasa w górę - Drow, jednak w dole miast nóg mają pajęcze korpusy. Dridery są niezależne i niebezpieczne, nie lubią ckliwości, nie widzą celu w uczuciach dopóty, dopóki same ich nie posmakują. Komukolwiek bowiem uda się zbliżyć do Dridery, zyska wiernego i lojalnego przyjaciela. Nie są honorowe - odwrotnie, kochają oszustwa i ciosy w plecy. Mimo sporych rozmiarów są niezwykle ciche i szybkie.

Nagi
Czyli inaczej, rasa pół-węży. Do pasa wygląda jak zwykły człowiek (poza nieco za długim i za cienkim językiem i kłami jadowymi), od pasa w dół posiada wężowy ogon. Gatunek nietworzący prawie żadnych więzi rodzinnych czy społecznych, w pary łączą się tylko w celu rozmnożenia się i wychowania potomstwa, po wykonaniu tego zadania wracają do życia osobno. Po opuszczeniu domu rodzinnego, kontakt naga z rodziną przestaje istnieć. Są to wielcy myśliciele a zarazem wielcy samotnicy.

Kappy
Jest wodnym duchem, niewiele mającym wspólnego z syreną. To najczęściej opiekuni kapliczek, doradcy, często pomagają zagubionym odnaleźć drogę we mgle. Są mięsożerne, ale nie zabijają - jedzą tylko padlinę. Mają władzę całkowitą nad zbiornikiem, w którym mieszkają. Niektóre porzuciły wodę i żyją wśród ludzi niby jedni z nich.

Wampir
Czystokrwisty... krwiopijca. Nocny drapieżnik, do złudzenia przypominający do człowieka - zdradzić go mogą tylko jego wydłużone, ostre, wysuwane kły, wiecznie jasna skóra i światłowstręt. Wbrew wielu podaniom nie są "żywymi trupami", a narodzonymi z dwóch innych wampirów istotami. Również mają odbicie w lustrze. Od urodzenia mają w sobie moc magiczną średniego poziomu, jednak po wypiciu krwi ich moc wzrasta, aż do wyczerpania energii. Czosnek? Strasznie śmierdzi, więc go unikają. Słońce? Mogą na nie wyjść, jednak ich czuły wzrok tego nie zniesie, a na skórze szybko pojawią się poparzenia. Są szybkie i zwinne - niestety często też zbyt pewne siebie.

Dhampir
Istota, której tylko jednym z rodziców jest wampir lub została przemieniona przez takowego. Posiada niektóre cechy drugiego rodzica i niektóre wampira - jej zdolność magiczna jest zwykle zmniejszona, niektóre zmysły też słabsze, lecz w zamian nie są tak wrażliwe, na niektóre bodźce, co czystokrwiści. Jednak istnieje mankament - dhampir przez całe życie może wybrać sobie tylko jedną ofiarę. Nie wymaga picia krwi, dopóki jej pierwszy raz nie skosztuje, ale... gdy to się stanie musi trzymać pierwszego dawcę przy życiu, inaczej sam umrze z pragnienia lub zatrucia krwią drugiej ofiary - dlatego też nie może jej mieć.

Centaur
Centaury to od pasa w górę ludzie a od pasa w dół – konie. Zazwyczaj to istoty przyjazne, opiekuni lasów, ale też świetni wojownicy. Nie jadają mięsa w żadnej postaci chyba, że muszą. Głównie żywią się warzywami, owocami, tudzież trawą niby zwykły koń. Nie należy ich jednak lekceważyć – potrafią i zabić gdy są wściekłe.

Drzewiec
Konkretniej, człowiek-drzewo. Mają ludzką posturę, ale w sumie tylko to. Ich skóra to kora drzewna, nieraz porośnięta mchem, ręce mają niby gałęzie, liście zamiast włosów i nogi jak korzenie. W sumie, to do złudzenia przypominają drzewa. Nie jedzą typowo ludzkich pokarmów – ciągną wodę i minerały z ziemi za pomocą swoich korzenia. Preferują fotosyntezę.

Elfy
Stworzenia najbardziej podobne ludziom. Charakteryzują się najczęściej długimi, spiczastymi uszami, długimi włosami i głęboką więzią z naturą. Wszystkie pozostałe cechy zazwyczaj zależą od podrasy elfów. Niektóre są wysokie, inne niskie, jedne świetnie strzelają z łuku, a następne mistrzowsko posługują się magią, kolejne uwielbiają kontakty z ludźmi i ich świat, a jeszcze tamte... pochłonięte są swoimi ogrodami i świata poza tym nie widzą. Mroczna wersja, zwana Drowami to zwykle złe istoty, mieszkające w podziemiach i czczące boginię pająków Lolth. Nienawidzą swoich powierzchniowych kuzynów. Ich skóra jest jak wypolerowany obsydian, a włosy jasne. Możliwy jest również związek elfa z inną istotą - wtedy rodzi się półelf mający część zdolności obu rodziców. Najrzadziej spotykane są driady - rodzą się losowo z elfich związków, zawsze jako kobiety. Mają lekko zielonkawe włosy i są do natury przywiązane bardziej niż ich kuzyni - gotowe są zabić za każde bluźnierstwo, jak i również poruszają się zupełnie bezszelestnie.

Anioły
Anioły to piękne, przypominające człowieka stworzenia o wielkich skrzydłach, nieraz obdarzone mocami magicznymi. Skrzydła ich mogą mieć przeróżne kolory, od białych przez pstrokate, brązowe aż po czarne. I wbrew pozorom – nie mają zbyt wiele wspólnego z religią, to po prostu skrzydlate, dłużej żyjące istoty. Jedzą to, co ludzie z przewagą roślin, często są wegetarianami. Wykazują wrodzoną słabość do słodyczy.

Syreny
Od pasa w górę człowiek, zaś w dół – ryba. Albo coś innego… Syren wyróżnia się wiele rodzajów ze względu na ogony – jedne mają zwykłe, rybie, inne jak rekiny, jeszcze inne jak ośmiornice czy meduzy. Wszystkie łączy to, że nie pożyją długo poza lądem. Są syreny dobre i złe z czego, łza złej, ludożernej syreny może – odpowiednio spreparowana – dać nieśmiertelność lub uleczyć z najcięższej nawet choroby a zmieszana z krwią jednorożca – nawet ożywić. Problem w tym, że złe syreny żyją w najgłębszych czeluściach morza, wypływają tylko podczas sztormu i są tak ohydne, że wszyscy ratują się ucieczką nie myśląc o łzie. Złe syreny nazywane głębinowymi bowiem mają całe ciało mimo, że porośnięte łuską to przeźroczyste, błonę u rąk, błoniaste łapy wystające z ogona i straszne twarze zbliżone wyglądem do ryb głębinowych. Budzą strach nawet samych syren.

Duchy
Są to istoty mylnie porównywane do zjaw i upiorów z horrorów. Większość z nich są to duszki drzew - nimfy - lub duszki kwiatów - rusałki. Są to te dobre duchy, które nie czynią nikomu krzywdy - ot, opiekują się swoim "domem", a czasem opuszczają go - tym samym zabijając, - by poznać świat. Istnieją również złe duchy, które czerpią radość z łudzenia, a czasem zabijania wszelkich innych istot. Przykładem może być kelpie - ten złośliwy duch zbiorników wodnych przybiera postać pięknej istoty ludzkiej lub konia, proponując przeprawę na drugi brzeg - w drodze zazwyczaj porywa ofiarę pod wodę i tam pożera. Złe duchy opuszczają swoje "domy" w poszukiwaniu ciekawszej rozrywki.

Zwierzołaki
Zwierzołaki, Anthro czy Kemonomimi – stworzenia te mają wiele nazw. Pośród nich wyróżniane są: Wilkołaki (jedne z najczęściej spotykanych), Kotołaki (nie tak często, ale też), Psołaki, Lisołaki (rzadkie) i Szczurołaki (bardzo rzadkie). Główną ich cechą jest przyciągający wygląd, zwierzęce cechy i nierzadko – uszy wraz z ogonem. Niektóre z nich mogą się przemieniać w większe, silniejsze formy (wilkołak) lub całkowicie w zwierzę (lisołak). Żywią się głównie mięsem lub owocami. Mają spore opory przed życiem wśród nietolerancyjnych ludzi, wolą lasy i małe wioski.

Żywiołaki
Żywiołaki są eterycznymi istotami, niby duchami, ale jednak nie. Są sami w sobie żywiołem. Żywiołem z sercem, duszą i rozumem. Zdolni do przyjmowania ludzkiej postaci. Są to istoty bardzo mądre ale i nieufne po tym, jak ludzcy czarodzieje wykorzystywali je w średniowieczu. Kiedy kasta czarodziejów zaczęła zanikać, wróciły i Żywiołaki. Nie jedzą, nie piją, żywią się energią elementów.

Topielce
To martwy człowiek, o trupiobladym odcieniu skóry. Jest to ktoś, kto utopił się, jak sama nazwa wskazuje, jednak nie może znaleźć ukojenia i błąka się po świecie, a wszędzie gdzie się pojawi zostawia ślady w postaci niewielkich kałuż wody. Jest wiecznie zimny i wiecznie mokry.